Οι parapraxis και οι Φίστρο Πίστρο παρουσιάζουν στο πείραμα μια μουσικοθεατρική παράσταση. Μιά αναπαράσταση θεατρικομουσική.

O Ζι είναι μια μουσικοθεατρική αναπαράσταση ένας τραγικού μύθου, μπολιασμένου σαν κληματαριά με νιτσεϊκά, φροϋδικά και βιβλικά στοιχεία. Ο Ζι είναι ένας άθεος πολεμιστής σε έναν πόλεμο αξιών. Αξίες χρόνιες μιζέριες, αρρώστιες ψυχής και σώματος, όπως η σοβαρότητα, η σχολαστικότητα, το βαθυστόχαστο και το επίσημο. Μα πάνω απ’ όλα ο Ζι είναι δημιουργός, εκτός από καταστροφέας, αλλιώς θα ήταν μάταιο. Μια αρχαία τελετουργία, μια επιθυμία για αναπαράσταση ενός πρωτοεκφρασμένου αλλά χιλιοβιωμένου μύθου. Επανάληψη, επιστροφή σχεδόν καταναγκαστική εν είδει, όχι χριστιανικού μνημόσυνου, μα διονυσιακής γιορτής. Όλα επιστρέφουν αιωνίως. Ανοίκειο ή μήπως τελείως οικείο;
Ο Ζι είναι ατάραχος, ανάλαφρος, περιφρονητικός, ριψοκίνδυνος. Ένας άθεος πολεμιστής σε έναν πόλεμο αξιών. Αξίες χρόνιες μιζέριες, αρρώστιες ψυχής και σώματος, όπως η σοβαρότητα, η σχολαστικότητα, το βαθυστόχαστο και το επίσημο. Μα πάνω απ’ όλα ο Ζι είναι δημιουργός, εκτός από καταστροφέας, αλλιώς θα ήταν μάταιο. Ένας δημιουργός νέων αξιών και νέων αρετών.

Σκοπός εξαρχής ήταν να ξεπεραστεί η αρχή της εξατομίκευσης και να συγχωνευθεί πρωτογενώς η ατομικότητα σε συλλογική μέθη· μέθη την οποία ο Γιώργος Φήταμ μετέτρεψε τελικά σε ονειρική μέθη.